ماده یک- مدیریت فضای داخل وسایل نقلیه به صورت سوسیالیستی و توسط فشار توده مردم صورت می گیرد. این فشار که هم از بالا و هم از پایین اعمال می شود؛ حجم افرادی که می توانند در یک وسیله نقلیه حضور داشته باشند را افزایش داده و دهان افراد داخل اتوبوسیا مترو را مورد عنایت قرار می دهد.

ماده دو- مورد عنایت قرار گرفتن دهان، می تواند در چارچوب یکی از موارد ذیل باشد و کسانی که به نحو دیگری مورد عنایت قرار بگجیرند مجرم شناخته شده و مورد پیگرد قانونی قرار می گیرند:

الف) قرار گرفتن آرنج فرد مقابل رویستون فقرات و فشار ممتد تا پایان مسیر.

ب) له شدن دست بین در ورودی به صورت برعکس و شکستن از سه ناحیه.

ج) فشرده شدن صورت به شیشه اتوبوس یا مترو و فشار زانوی پای راست فرد عقبی روی فاصله کشکک و ساق پای چپ فرد جلویی و تکرار این روش به صورت برعکس.

ماده سه- هر فرد برای وارد شدن به مترو مجاز است به اندازه 200 کیلو پاسکال نیرو به فرد مقابل خود وارد کرده و در حدود 350 کیلو پاسکال نیرو از فرد پشت سری خود دریافت کند. تفاوت نیروهای وارده و خارجه نه تنها منافاتی با قوانین نیوتون ندارد بلکه عملی کاملا عادلانه است که باعث تکان خوردن افراد در هنگام حرکت اتوبوس می شود و صحنه ای دلنشین ایجاد می کند.

ماده چهار- هر فرد هنگام ورود با اتوبوس موظف است جملات زیر را با صدای رسا و دلنشین ادا کند: «آقا یه خرده برو بالاتر ما هم جا شیم ...»

فرد وارد شونده سپس باید دستان خود را در داخل شکم جمع کرده و خود را در آغوش اولین فردی که در داخل اتوبوس می بیند بیندازد.

تبره: کشیده شدن مسافر روی زمین در حالی که یک دستش را به اتوبوس در حال حرکت گرفته است؛ در صورتی که مشکلی برای آسفالت خیابان ایجاد نکند مجاز است.

تبصره: توجه دادن افراد داخل اتوبوس به خالی بودن وسط آن حتی به دروغ، امری کاملا مجاز است و هر فرد در صورت لزوم می تواند فریاد بزند: «آقا اون وسط خالیه ... جون مادرت برو یه خرده بالاتر ... دمت گرم»

ماده پنج- خرید و فروش اجناس در داخل متروبه هر طریق و عنوان که صورت بگیرد تحت شروط زیر امکانپذیر است:

الف – جنس مورد معامله باید یکی از موارد ذیل باشد:

1- لواشک پذیرایی در طعم های مختلف، ترش و خوشمزه فقط هزار تومان

2- مرد عنکبوتی قابل نصب روی شیشه ودیوار، جهت شادی و بازی بچه ها 500 تومان

3- نوار محافظ کنترل تلویزیون بدم، شیش تاش تو یه بسته با حرارت سشوار حالت می گیره، ضد خش ضد پارگی، بدو بیا این ور قطار، آتیش زدم به مالم.

ب – مرد فروشنده مجاز است صدایی جیغ، یکنواخت و روی اعصاب داشته باشد و در حین حرکت از بین انبوه جمعیت با صدای زیبای خود در مورد اجناس فروشی خود تبلیغ کند. تبلیغات باید جملاتی تکراری باشند که طی یک تصاعد عددی هر 3 دقیقه یک بار، تکرار می شوند.

ج – انجام هر نوع فعالیت اقتصادی مفید دیگر در مترو اعم از رهن، اجاره، بیع، مضاربه، وام قرض الحسنه بدون بهره، تکدی گری، آمدن از شهرستان و نداشتن پول برگشت و گرفتن آن از مسافران، داشتن مریض داخل بیمارستان و نداشتن پول برای خرید دارو (در صورت داشتن نسخه معتبر) و غیره با حفظ حدود قانونی و عرفی کاملا مجاز و بلامانع است.

ماده شش- یک واگن در ابتدای قطار و یک واگن در انتهای قطار مخصوص بانوان بوده که به عنوان سهم الارث طی سال های متمادی به بانوان دیگر منتقل می شود.

تبصره: بانوان کسانی هستند که زودتر وارد واگن های اول و آخر شوند و کسانی که سرعت عمل کافی نداشته باشند، بانو محسوب نمی شوند.

تبصره: طی یک فرآیند عادلانه بانوان می توانند وارد واگن آقایان شوند اما آقایان نمی توانند وارد واگن خانم ها شوند.

ماده هفت- گم شدن در مترو در صورتی که مزاحمتی برای کسی ایجاد نکند اشکالی ندارد. فرد گم شونده می تواند از اولین فردی که می بیند سوال بپرسد اما فرد سوال شونده هیچ مسئولیتی در قبال دیگران ندارد و در صورتی که عشقش بکشد می تواند جواب نادرست بدهد. او همچنین حق دارد سکوت اختیار کند.

ماده هشت- صندلی های اتوبوس و مترو ارثیه پدری فردی محسوب می شود که زودتر از بقیه روی آن بنشیند. انتخاب و واگذاری صندلی طی یک مسابقه دو همگانی صورت گرفته و پس از وارد شدن در ورودی واگن، همه مسافران باید به سمت صندلی ها یورش ببرند. افرادی که بتوانند زودتر از بقیه روی صندلی ها بنشینند برنده اعلام شده و مابقی افراد مکلفند تا انتهای مسیر به آنها فحش بدهند.

تبصره: پیرمردها و پیرزن ها می توانند با خسته نشان دادن خود، وجدان جوانانی که روی صندلی نشسته اند را آزار داده و به هر طریق ممکن آنها را از روی صندلی خود بلند کنند.

ماده نه- وسایل نقلیه عمومی به تعداد کافی موجود است و رانندگان آنها همه آدم های منطقی، مهربان و خوش رفتاری هستند. مسئولین محترم اتوبوسرانی و مترو همه گل و بلبل و کار درست می باشند و به طور کل همه چیز خوب است. هر کس که به این مسائل معتقد نباشد خیلی آدم بی ادبی است.